Zijn het de lange wandeldagen, de zonsondergangen, de spelletjesavonden in de hut, de Kaiserschmarrn, het gebrek aan telefoonbereik of de stille ochtenden? Of vormen al deze dingen samen de magie van een huttentocht? Hoe dan ook, we kregen het er allemaal bij tijdens onze 3-daagse huttentocht in de Allgäuer Alpen in Duitsland. En meer, want ik zag voor het eerst steenbokken! Kortom, een ervaring om nooit meer te vergeten. Dit is een huttentour voor genieters.
Telefoon uit, bergmodus aan
“Telefoon uit?” Mijn wandelvriend knikt bevestigend. Op dit moment hadden we ons bijna net zo verheugd als op de huttentocht zelf. Bij de hutten is sowieso geen bereik en ook de rest van de driedaagse wandeltour in de Allgäu willen we graag telefoonloos doorbrengen. Alleen de bergen en wij. Op de parkeerplaats bij de Fellhornbahn in Oberstdorf checken we nog even of alles goed ingepakt zit en dan gaan we van start. De eerste paar kilometers van de eerste etappe zijn redelijk vlak. We wandelen door het dal van het kabbelende riviertje de Stillach en later de Rappenalpbach, waar we het pad delen met fietsers. Het is een goed stuk om in te wandelen.
Vanaf de Schwarze Hütte wordt het een échte bergwandeling. De Mindelheimer Hütte ligt op ruim 2000 meter en we bevinden ons pas op 1200 meter. En dus stijgen we op de laatste kilometers flink, sommige stukken hebben zelfs een stijging van wel 30%. Maar wat is het schitterend. We krijgen steeds beter zicht op het dal waar de rivier glinsterend doorheen slingert. En op de bergen aan de overkant van het dal: de Rappenseekopf, de Rotgundspitze, de Fürschießer en vele andere indrukwekkende bergtoppen van de Allgäuer Hochalpen. We zitten nog vroeg in het jaar en het smeltwater komt als sierlijke watervallen naar beneden. Het zijn er minstens een stuk of acht, die soms halverwege de berg samenvoegen en verder gaan als grotere waterval. Als we nog ongeveer een uur te gaan hebben, gaan we op een grote steen zitten. Het uitzicht is gewoon té mooi om al wandelend te bewonderen. We zijn stil. “Hé, kijk daar dan!” fluister ik naar mijn wandelpartner en doorbreek daarmee de stilte. Om een goede reden: op nog geen tien meter afstand zit een marmot.
Bratkartoffeln & Hüttenruhe: de magie van een berghut
Als een groepje wandelaars ons inhaalt, kijk ik voor het eerst naar de tijd. Oei, we zitten hier al langer dan ik dacht. En als we in de hut nog iets te eten willen krijgen, zullen we moeten doorlopen. Gelukkig doen ze daar in de Mindelheimer Hütte niet moeilijk over en een uur later zitten we met een groot bord Bratkartoffeln tussen de andere wandelaars. Wat hou ik van de sfeer in een berghut. Iedereen praat met iedereen, schuift gewoon bij elkaar aan, speelt een spelletje en vertelt over de wandelplannen. Wij spelen jenga met een broer en zus die Nederlandse familie hebben. Tussendoor ga ik naar buiten om te zien hoe bij zonsondergang de mist paarsrood kleurt. Na het laatste potje jenga, is de gemeenschappelijke ruimte opeens leeg. Oeps. Vanaf 22 uur heerst Hüttenruhe en we hebben nog 1 minuut om in bed te komen. In turbotempo poets ik m’n tanden, trek een pyjama aan, probeer zo stil mogelijk mijn huttenslaapzak uit m’n rugzak te halen en kruip bovenin het stapelbed. Het is pikdonker en ik hoor het rustige ademen van onze slapende kamergenoten. Waar is nu toch mijn zaklamp? Ach, laat ook maar, tijd om te slapen. “Gute Nacht,” fluisteren we naar elkaar.
Via de Krumbacher Höhenweg naar de Fiderepasshütte
Nog voor het ontbijt ga ik even buiten kijken. Ik hou zo van de vroege ochtend in de bergen: de eerste zonnestralen verlichten de bergtoppen, de natuur is met dauwdruppeltjes bedekt en alle geluiden zijn gedempt. Oké, bijna alle geluiden dan. Ik hoor het gerinkel van koffiekopjes op een dienblad en gelach uit de Mindelheimer Hütte. Tijd voor ontbijt.
Na een flink bord muesli en een kop koffie gaan we van start. “Zullen we eerst nog even de Kemptener Kopf op?” Mijn wandelpartner heeft daar ook wel zin in. We zien het Gipfelkreuz vanaf hier al glinsteren en het is maar een klein klimmetje extra voordat we aan de wandeling naar de volgende hut beginnen. Én de moeite waard, zo blijkt. Vanaf de Kemptener Kopf heb je namelijk ook zicht op de andere kant: het Kleinwalsertal. Wie geoefend is, kan hier de Mindelheimer Klettersteig starten, maar wij gaan terug naar de hut en kiezen voor onze huttentocht in de Allgäuer Alpen het wandel-alternatief: de Krumbacher Höhenweg.
‘Bloeiende’ paadjes en sneeuwresten
De Krumbacher Höhenweg verbindt de Mindelheimer Hütte en de Fiderepasshütte, en staat bekend als een van de makkelijkste, maar prachtige huttenverbinding. En prachtig is het zeker. De smalle wandelpaadjes worden links en rechts omgeven door bloemen. We zijn boven de boomgrens, dus het Alpen-panorama strekt zich compleet voor en naast ons uit. De route voor vandaag heeft maar 7,5 kilometer en 400 meter omhoog, dus we hebben alle tijd. Ook alle tijd om gewoon een uurtje in de zon te liggen en naar de bergen te staren en een klaterend beekje te luisteren. Dat doen we voordat de steile klim naar de Fiderescharte begint. Hier wordt het pad een stuk rotsiger en steiler tot je uiteindelijk bij de Fiderescharte ‘oversteekt’ naar de andere kant. De hut zien we dan al een kleine honderd meter onder ons liggen. En nog iets anders: sneeuwvelden. Het is nog vroeg in het seizoen en deze sneeuwresten zijn op de noordelijke hellingen niet ongewoon. Voorzichtig steken we ze over. Opgelucht dat we dat achter ons hebben, vlieg ik daarna het laatste stukje naar beneden. Ik kan de knödel al ruiken!
Zonsondergang met steenbok
Het is nog vroeg, dus we besluiten voor het avondeten een stukje rondom de hut te lopen. De Hüttenwirt Hubert vragen we of we de Oberstdorfer Hammerspitze kunnen beklimmen: een indrukwekkend bergtopje die je vanaf de hut goed kunt zien. “Wil je het officiële of inofficiële antwoord?” vraagt hij met een veelbetekenende glimlach. We weten genoeg en houden het halverwege de berg voor gezien. Vanaf hier is het uitzicht op de Allgäuer Alpen en het Kleinwalsertal prachtig. We wandelen weer naar beneden en ploffen op het terras, dat trouwens net in Oostenrijk ligt. Onze hongerige wandellichamen hebben aan de knödel niet genoeg en we delen nog een Germknödel mit Vanillesoße. Mmm! Daarna is het – hoe kan het ook anders – spelletjestijd.
Als de zon ondergaat, kan ik het niet laten toch nog even naar buiten te gaan. Wat ben ik blij dat ik dat heb gedaan. Niet alleen was het een van de mooiste zonsondergangen die ik ooit heb gezien, ook kwam er nog even een steenbok voorbijlopen. Ik kon mijn ogen niet geloven. Het was de eerste keer dat ik er een zag, en dan zo dichtbij! Helemaal verrukt kruip ik later in mijn huttenslaapzak: wát een dag.
De genietersroute terug naar het dal
Bij het ontbijt kijken we eerst eens op een kaart. Voor vandaag hebben we geen plan. Eindigen moeten we natuurlijk weer bij het dalstation van de Fellhornbahn in Oberstdorf, maar hóe we daar komen… We hebben een paar route-opties in gedachten en gaan dan gewoon wandelen. Bij een kleine, niet openbare hut komt de eerste mogelijke afslag. “Nemen we de route met de meeste hutten?” vraagt m’n wandelvriend. Ik moet lachen en knik. Het is ten slotte weekend en de laatste dag van onze driedaagse huttentocht in de Allgäuer Alpen – laten we het er nog maar even goed van nemen.
En dus wandelen we onder de Kanzelwand langs naar de Obere Bierenwangalpe. Soms over smalle, rotsige paadjes met uitzicht, soms door dichte struiken. Op een klein stukje met staalkabels na is de route makkelijk te lopen en dus blijft er extra veel tijd om van de weidse uitzichten te genieten. Na een ruim uur bereiken we de Obere Bierenwangalpe, waar we wat drinken. We kletsen nog wat met het oudere echtpaar dat naast ons aanschuift. Dit is een van de redenen dat ik zo graag in de bergen op pad ga: met zoveel te zien én nauwelijks mobiel bereik komt iedereen opeens met elkaar in gesprek. Ook interessant: ik heb eigenlijk geen idee hoe laat het is. Aan de stand van de zon zie ik dat het vroeg in de middag is en aan het geknor in mijn maag voel ik dat het langzaam etenstijd wordt. Dus volgt het allerlaatste deel van onze huttentocht in de Allgäuer Alpen: de afdaling naar Oberstdorf.
Na een stuk over een breed grindpad gaat het laatste stukje van onze route over kleine bospaadjes tot we weer aankomen bij het dalstation van de Fellhornbahn. “Kaiserschmarrn om het af te leren?” vraag ik lachend. Dat hoef ik natuurlijk geen twee keer te vragen.
Wil je weten wat je moet meenemen op een huttentocht? Bekijk dan mijn paklijst voor een huttentocht. Behalve een handige lijst, geef ik ook tips voor goede uitrusting, zoals een rugzak en wandelschoenen.
Etappes van de 3-daagse huttentocht in de Allgäuer Hochalpen in Duitsland
Dag 1: Dalstation Fellhornbahn Oberstdorf naar Mindelheimer Hütte
- Lengte: 13,8 km
- Hoogtemeters: 1060 meter omhoog en 10 omlaag
- Moeilijkheidsgraad: gemiddeld (vooral pittig vanwege het aantal hm op weinig km)
- Overnachting: Mindelheimer Hütte
- Bereikbaar met het OV: ja, vanaf Oberstdorf rijdt buslijn 7 naar de Fellhornbahn
Dag 2: Mindelheimer Hütte naar Fiderepasshütte
- Lengte: 7,25 km
- Hoogtemeters: 400 meter omhoog en 360 omlaag
- Moeilijkheidsgraad: gemiddeld (alleen steile klim naar de Fiderescharte en afdaling via los gesteente naar de hut, evt. met restsneeuwvelden)
- Overnachting: Fiderepasshütte
Dag 3: Fiderepasshütte naar dalstation Fellhornbahn
- Lengte: 11,6 km
- Hoogtemeters: 90 meter omhoog en 1210 omlaag
- Moeilijkheidsgraad: gemiddeld (evt. restsneeuwvelden)
Tip: wil je weten welke paden toegankelijk zijn en waar eventueel nog sneeuwresten liggen? Bij de Alpininfo van Oberstdorf vind je actuele informatie over de toestand van de wandelpaden. Zo ga je goed voorbereid op deze 3-daagse huttentocht in Duitsland.
FAQ – Jullie meest gestelde vragen over de huttentocht in de Allgäuer Alpen beantwoord
De beste tijd van het jaar – afhankelijk van het weer en de sneeuwcondities – is van eind juni/begin juli tot eind september. Houd er echter rekening mee dat er in deze periode nog sneeuw kan liggen en dat je misschien sneeuwvelden moet oversteken. Dus: informeer van tevoren (bijv. via de Alpininfo Oberstdorf of bij de huttenwaard).
De beste tijd om de hutten te boeken hangt af van de tijd van het jaar waarin je reist. In het hoogseizoen zijn de hutten eerder volgeboekt dan in het laagseizoen. Je kunt het beste zo vroeg mogelijk boeken. Als je spontaan reist, is het de moeite waard om de ‘Last-minute berghutbed’-tool te bekijken. Meer informatie over ‘Hoe plan je een huttentocht’ vind je in mijn artikel over het plannen en voorbereiden van een huttentocht.
Ik heb onderweg twee gezinnen met kinderen ontmoet. Ik kan niet zeggen of de huttentocht goed te doen is met kinderen, want ik heb zelf nog nooit met kinderen gewandeld.
We hadden mueslirepen en noten bij ons voor de lunch en voor tussendoor.
De routes in de Allgäuer Alpen zijn goed bewegwijzerd. Het kan ook handig zijn om de route offline op te slaan in een app en/of een kaart te kopen.
Dit artikel bevat affiliate links (gekenmerkt met *). Als je via een van deze links een bestelling doet, krijg ik daarvoor een kleine commissie. Dit kost jou natuurlijk niks extra’s. Bedankt!
