De Heilbronner Weg in Beieren stond al heel lang op mijn verlanglijstje – en nu heb ik ‘m eindelijk gedaan. Twee dagen in de Allgäuer Alpen vol indrukwekkende berguitzichten, spannende topmomenten en ook een beetje zweet en vermoeidheid. Het was een flinke klautertocht, maar vooral ook een klein avontuur waarbij ik mijn grenzen kon testen en kon genieten van de rust van de bergen.
Dag 1 Heilbronner Weg: Van Oberstdorf omhoog naar de Rappenseehütte
De Heilbronner Weg stond al heel lang op mijn lijstje – en op een warme zomerdag is het eindelijk zover. Onze rugzakken zijn ingepakt, inclusief een groot verlangen naar de bergen en met de eerste kop koffie nog in onze hande zitten we in de bus van Oberstdorf naar Birgsau. Wij – dat zijn bergmaatje Simon en ik. Het begin van de tocht is vrij relaxed, maar ik hou van dit gevoel: weg uit het alledaags leven, de bergen in.
Wandeling naar de Rappenseehütte met picknick, zwemmeer – en plotseling onweer
De route naar de Rappenseehüttt is op zich niet heel lang, maar het is ongelooflijk warm en plakkerig. Onze verwachtingen motiveren ons om door te lopen. Hoe hoger we komen, hoe meer de vallei zich opent. Na ongeveer 1000 hoogtemeters komen we aan bij de Rappensee – kristalhelder, spiegelend, een perfecte plek voor onze eerste rustpauze. Schoenen uit, picknick uitgepakt, voeten in het water. En dan: zwemmen! IJskoud maar verkwikkend – een moment dat ik nooit zal vergeten, maar het blijft niet zo rustig. Plotseling pakken donkere stormwolken zich samen. De donder rommelt in de verte – we pakken snel in en sprinten het laatste stuk naar de hut. Zodra we binnen zijn, begint het buiten pas echt. Het regent, de bliksem flitst en we zijn blij dat we droog zitten.
Rappenseekopf: steenbokken voor een onweersdecor
Een uur later: blauwe lucht. Als uit het niets. Dus we verlaten de berghut weer en gaan omhoog naar de Rappenseekopf. Het pad is rotsachtig en steil, maar op de kam wacht de beloning: verre uitzichten en een kleine familie steenbokken die ontspannen tussen de rotsen ligt. We klauteren voorzichtig verder, maar dan pakken de wolken zich weer samen. Deze keer aarzelen we niet lang – naar de hut, net op tijd voordat het volgende onweer losbarst. Binnen ruikt het al naar avondeten en we ronden de dag af met lekker eten en warme chocolademelk.
Dag 2: Zonsopgang op het Hohe Licht en de spectaculaire Heilbronner Weg
De wekker gaat de volgende ochtend vroeg – iets te vroeg naar mijn zin. Ik kruip uit mijn slaapzak en voel een mengeling van verwachting en respect: vandaag staat de Heilbronner Weg op het programma. Een legendarische hoogtetrail waar ik zoveel over heb gehoord – geëxponeerde passages, kabels, smalle bergkammen. En tegelijkertijd: alpine magie, panoramische uitzichten, vrijheid.
Magische zonsopgang tussen mistflarden op het Hohe Licht
Maar eerst willen we nog een bergtop op. Samen met mijn bergbuddy vertrekken we in de schemering vanaf de Rappenseehütte. De lucht is diepblauw en hoe hoger we komen, hoe dikker de mist wordt. Zullen we überhaupt een zonsopkomst zien? De wind steekt op, waardoor alle bandjes aan mijn rugzak wapperen gaan wapperen. Ik houd mijn pet vast. En dan gebeurt het: Als we bij het topkruis van het Hohe Licht staan, breken de wolken plotseling. Nevelslierten vliegen over ons heen – en de zon vecht zich er langzaam doorheen. Alles is in beweging. Een moment dat ons stil maakt.
Verder op de Heilbronner Weg
De afdaling van de Hohe Licht is goudkleurig. Het licht valt zacht over de toppen, de lucht is helder, de dag begint. Na ongeveer een half uur komen we weer bij het wandelpad dat naar de Heilbronner Weg leidt. De start is meteen indrukwekkend: smalle richels, steile passages, beveiligd met kabels. Ik realiseer me al snel dat dit pad niet voor gewone wandelaars is. Elke stap vereist concentratie – en zorgt voor momenten van verwondering.
Ladders, kabels en spectaculaire momenten
We passeren het beroemde Heilbronner Törle, dan de steile ladder bij de Steinschartenkopf. Ik pauzeer even. Haal diep adem. Dan gaan we, stap voor stap omhoog. Zodra we de top bereiken, spreidt het panorama zich voor ons uit – bergen zover het oog reikt. Heldere luchten, heldere gedachten. Op de top leidt een bruggetje naar de bergkam. En dan begint het stijgen en dalen. De klim naar de Bockkarkopf met zijn vele haarspeldbochten valt me zwaar. Is het misschien vermoeidheid, misschien honger? We besluiten koffie te zetten op de top. Zittend op de grote rotsblokken, de kopjes dampend, het uitzicht over de toppen – en plotseling is de energie terug. Nu hebben we er weer helemaal zin in.
Afkoeling op sneeuwvelden, op de laatste gletsjer van de Allgäu en in een bergmeer
Het pad gaat verder naar de Bockkarscharte. Dit is het einde van de Heilbronner Höhenweg, waar de meeste mensen afdalen naar het Waltenberger Haus. Vanwege renovatiewerkzaamheden is de afdaling nu niet toegankelijk, dus passeren we de Mädelegabel. We denken kort na: omhoog of verder? Vandaag slaan we de extra bergtop over. In plaats daarvan wacht ons een kleine glijbaan: een sneeuwveld strekt zich uit naar beneden, we steken voorzichtig over en glijden lachend op onze zolen. Ook een beetje op onze billen. De Schwarzmilzferner ligt voor ons – wat ooit een gletsjer was is vandaag een concaaf firn oppervlak zonder spleten, glad als een tapijt. Geen water zichtbaar. Waarschijnlijk sijpelt het in het poreuze dolomiet onder ons. Een stille, fascinerende plek. Kort daarna bereiken we de Schwarzmilzsee. Schoenen uit, het water in – koud, verkwikkend. Daarna: Koffie zetten, opwarmen, zon op ons gezicht. Een perfecte tussenstop.
Van grashellingen en kool donuts
Het pad gaat nu vrij vlak verder, ondelangs van de grillige berg Kratzer. De lucht is warm, we zijn in een flow. Dan volgt de korte maar pittige afdaling naar de Kemptner Hütte. Tijd voor de laatste pauze – en wat voor een! We eten krautkrapfen, sappig en hartig, met uitzicht op de rotspieken. We worden plotseling omringd door vele wandelaars met enorme rugzakken – zij wandelen allemaal de bekende langeafstandsroute E5 van Oberstdorf naar Meran. Het wordt druk, we gaan verder.
Afsluiting met een beekbad en terugkeer naar de beschaving
De laatste afdaling voert door de Sperrbachtobel, langs kleine watervallen. We kijken op ons horloge. Is er nog tijd voor een duik in een van de natuurlijke bekkens in de beek? Hop, als we snel zijn wel. Nog een keer diep ademhalen voordat we teruggaan naar de bewoonde wereld. De bus naar Oberstdorf wacht al op ons als we in Spielmannsau aankomen. Twee dagen van bergavonturen liggen achter ons – en onze hoofden zitten vol momenten die ons bij zullen blijven.
Heilbronner Weg in Oberstdorf – onze etappes
Je wilt deze tocht ook wandelen? Hier vind je alle informatie over onze etappes op de Heilbronner Weg:
Heilbronner Weg etappe 1: Oberstdorf – Rappensee – Rappenseekopf – Rappenseehütte
⛰️ Vertrekpunt: Alpe Eschbach
⏱️ Wandeltijd: ca. 4,5 uur
↔️ Afstand: ongeveer 12 km
↕️ Hoogtemeters: ongeveer 1500 m omhoog en 450 m omlaag
✅ Vereisten: Zekere tred
⚡ Moeilijkheidsgraad: Tot aan de hut T2, Rappenseekopf gedeeltelijk T3.
⏸️ Horeca: Enzianhütte, Rappenseehütte
❕ Openbaar vervoer: Bus Oberstdorf – Alpe Eschbach met lijn 7
Heilbronner Weg etappe 2: Rappenseehütte – Hohes Licht – Heilbronner Weg – Kemptner Hütte – Spielmannsau
⛰️ Vertrekpunt: Rappenseehütte
⏱️ Wandeltijd: ongeveer 8 uur
↔️ Afstand: ongeveer 18 km
↕️ Hoogtemeters: ca. 800 m omhoog en ca. 1800 m omlaag
✅ Vereisten: Zekere tred, alpiene ervaring, geen last van hoogtevrees
⚡ Moeilijkheidsgraad: Tot de kruising Hohes Licht/Heilbronner Weg T2. Hohes Licht T3. Heilbronner Weg T4. Naar de Schwarzmilzferner ook T4. Naar het Mädelejoch T3, de verdere afdaling via de Kemptner Hütte T2 met hier en daar T3.
⏸️ Horeca: Kemptener Hütte
❕ Openbaar vervoer: Bus Spielmannsau – Oberstdorf met lijn 8
FAQ Heilbronner Weg
Als je de Heilbronner Weg wilt wandelen, moet je meer meenemen dan alleen goede wandelschoenen. Tredzekerheid, een goede alpine conditie en het niet hebben van hoogtevrees zijn een must. Daarbij komt nog alpiene ervaring – vooral als het gaat om het inschatten van weersveranderingen en het omgaan met resterende sneeuwvelden in hoogalpien terrein. De route is uitdagend, maar met de juiste voorbereiding is het een aanrader. Als je weinig alpiene ervaring hebt of niet zeker genoeg bent om de tocht alleen aan te pakken, is het misschien een idee om een berggids in te huren.
Je moet twee tot drie dagen plannen voor de Heilbronner Höhenweg inclusief wandeling naar de start en terug naar beneden – afhankelijk van de route, conditie en pauzes. Als het weer onderweg verandert, is er een noodafdalingsmogelijkheid via de Socktalscharte naar het Waltenberger Haus. Dit is ongeveer halverwege de Höhenweg en biedt een veilige optie in het geval van plotseling slecht weer of onweer. Zeer fitte bergwandelaars kunnen de tocht ook in één dag doen – maar dit is alleen aan te raden als je het gebied goed kent.
Ja!: Hohes Licht (2.651 m): Beklimming en afdaling, ca. 1,5 uur extra. Mädelegabel (2.645 m): Eenvoudige klimpassages (moeilijkheidsgraad I-II), klimmen en afdalen ongeveer 1 uur extra
Je kunt meer informatie en een topo van de Heilbronner Weg vinden op de website Bergsteigen.com.
Actuele informatie over de toegankelijkheid van de Heilbronner Weg vind je in het bergsportrapport van Oberstdorf.
Voor de Heilbronner Weg heb je een complete alpine wandeluitrusting nodig, omdat de tocht door geëxponeerd hooggebergteterrein voert. Dit omvat:
– Stevige bergschoenen met een goed profiel
– Regen- en weerbescherming
– Warme kleding, zelfs in de zomer (muts, handschoenen, donsjack indien nodig)
– Een helm wordt aanbevolen
– Een klettersteigset is niet nodig, maar kan handig zijn als je je wilt vastklikken aan de met staalkabels beveiligde passages. Het pad is echter niet overal beveiligd met staalkabels.
– Nooduitrusting met EHBO-set en noodbivakzak
– In de vroege zomer kunnen er oude sneeuwvelden zijn – stijgijzers of grödel kunnen dan nuttig zijn.
