Op een zonnige ochtend in september vertrekken we voor onze tweedaagse huttentocht in het Écrins-massief. Ik heb de berghut super spontaan geboekt. Na dagen van regen is al onze kampeeruitrusting helemaal nat. Ik wil vannacht in een droog bed slapen. Dus belde ik vanmorgen naar de hut en reserveerde twee bedden. Nu staan mijn vakantiebuddy en ik bij de auto, die we hebben geparkeerd in Bourg d’Arud. Het kleine dorpje ligt in het noorden van het Parc national des Écrins, in het zuiden van Frankrijk. We pakken onze rugzakken en trekken onze wandelschoenen aan. Dan gaan we op pad. De lucht is fris, maar de zon schijnt al volop en het belooft een prachtige dag te worden. We hebben zin in het avontuur dat ons te wachten staat in dit schitterende landschap.

Dag 1: Van Bourg d’Arud naar de Refuge de la Muzelle

Kabbelende beekjes en donderende watervallen: Het begin van onze huttentocht

Vanuit Bourg d’Arud volgen we de D530 in zuidoostelijke richting en steken de brug over de Vénéon over. De rivier kabbelt vrolijk onder ons en het heldere water glinstert in het zonlicht. We slaan rechtsaf en lopen door het kleine dorpje l’Alleau met zijn pittoreske fontein. De oude stenen huizen en het charmante dorpsplein laten ons even stilstaan en genieten van de idyllische sfeer voordat we de natuur induiken. De GR54 wandelroute leidt ons steil omhoog door het bos. De bomen torenen hoog boven ons uit en de geur van dennenbomen en vochtige aarde vult de lucht. Het pad is goed gemarkeerd. Na ongeveer een uur bereiken we een karakteristieke ruïne die als een stille schildwacht boven de vallei uittorent. We houden hier een korte pauze om wat te drinken en van het uitzicht te genieten.

Na de pauze vervolgen we onze weg, steeds langs de bulderende beek de la Pisse, die wordt omzoomd door indrukwekkende watervallen. Het geluid van het water begeleidt ons terwijl we langzaam maar zeker bergopwaarts gaan. Bij de Cascade de Chapeau Roux steken we de beek over via een brug.

Steile klim naar Lac de la Muzelle en de berghut

Dan begint het steile deel. Want de tocht is steil vandaag: in minder dan 6,5 kilometer klimmen we bijna 1200 hoogtemeters. De klim bevat veel haarspeldbochten en is behoorlijk inspannend. Het uitzicht dat ons te wachten staat, maakt echter elke zweetdruppel goed. Na een tijdje bereiken we een klein plateau met een veengebied. De vegetatie wordt schaarser en de rotsen worden steeds prominenter. Een paar honderd meter verder opent zich een adembenemend uitzicht: de Refuge de la Muzelle en het gelijknamige meer, omlijst door bergen en de overblijfselen van een gletsjer. Het meer glinstert in een diepblauwe kleur. We kunnen haast niet wachten om de hut te bereiken en onze vermoeide benen te laten rusten. Maar eerst spring ik in het heldere water!

Overnachting in de Refuge de la Muzelle

Na een korte zwemsessie checken we in bij de hut. De Refuge de la Muzelle ligt op een hoogte van 2.130 meter en biedt een spectaculair uitzicht op het meer en de omliggende bergen. De hut is eenvoudig maar gezellig ingericht en we worden hartelijk ontvangen door de huttenwaardin. Nadat we onze spullen naar onze slaapplek hebben gebracht, gaan we op het terras zitten en genieten we van een plak zelfgemaakte cake met blauwe bessen en… warme wijn. De zon is helemaal verdwenen en het is ineens behoorlijk koud hierboven. “Je bent welkom om binnen te zitten,” zegt de waardin als ze ziet dat ik het koud heb. “Het uitzicht is gewoon trop belle om naar binnen te gaan,” antwoord ik met een lach in mijn beste Frans.

Het blijkt dat ik mijn Frans nog meer ga oefenen tijdens het avondeten. Mijn vakantiebuddy en ik delen een tafel met een bergwandelaar uit Grenoble. Hij spreekt geen woord Engels en ik … heb al 5 jaar geen woord Frans geproduceerd. Maar het is alsof er langzaam een deurtje opengaat in mijn hersenen en het duurt niet lang voordat we een paar woorden kunnen uitwisselen over zijn trektochten. Hij gaat elk jaar op trektocht met een tent. Vorige zomer was dat in de Chartreuse, dit jaar in het Parc National des Écrins. Vandaag eet hij in de hut en gaat daarna de tent in om te wildkameren – dat mag hier. En hij heeft een goede beslissing genomen met het eten hier. De waardin tovert eerst soep op tafel, dan couscous met veel groenten en echt lekker roerei. Tot slot worden we verwend met een zoet dessert én kaas. Moe en voldaan proberen we na het eten nog een bordspelletje, maar kruipen vroeg in onze slaapzakken.

Etappe 1 Huttentocht Écrins Frankrijk

Dag 2: Over de Col du Vallon naar het Lac Lauvitel en naar beneden de vallei in

Met de eerste zonnestralen op weg naar de Col du Vallon

De volgende ochtend zijn we vroeg op. Gelukkig wordt het ontbijt hier ook vroeg geserveerd, dus na een stevig muesli-ontbijt gaan we rond 8 uur op pad. We volgen het pad langs het meer tot we een brug oversteken. Omdat het even duurt voordat de zon over de bergen komt, is het nog behoorlijk fris. We gaan dus op pad zodat we al snel in de zon wandelen. Het pad leidt ons door rotsachtig terrein en we moeten voorzichtig zijn waar we stappen. Onderweg komen we twee wandelaars tegen die hun tenten aan het afbreken zijn. Ze hebben het ook een beetje koud. Gelukkig duurt het niet lang voordat we de “schaduwgrens” bereiken. Ik draai me naar de zon en voel hoe de zonnestralen mijn gezicht en daarna mijn hele lichaam verwarmen. Ik zie ook hoe de zon een prachtig schaduwspektakel tovert op het gelaagde landschap voor me.

We buigen af naar het westen en klimmen over rotsachtig terrein naar de Col du Vallon. De klim is steil en we moeten korte pauzes nemen om op adem te komen. De Col du Vallon ligt op een hoogte van 2.531 meter en vanaf hier hebben we een adembenemend uitzicht op de omliggende bergen en de Glacier du Peyron.

Afdaling met zwempauze in Lac Lauvitel

Vanaf de Col du Vallon dalen we af aan de noordwestkant. Het pad is steil en rotsachtig en we moeten ons op elke stap concentreren. Op ongeveer 1750 meter steken we een bergkam over en bedwingen we een lastige passage over een rotsplateau. De rots is glad en glibberig en we zijn blij dat we onze wandelstokken bij ons hebben.

Na nog een laatste keer een stukje omhoog te zijn gelopen, slingert de route omlaag naar de noordelijke oever van het Lac Lauvitel. Het meer ligt te midden van een indrukwekkend berglandschap en het turquoise gekleurde water schittert in de zon. Het is alsof ik tien jaar terug in de tijd ga. Ik was hier toen met mijn familie. Mijn broerje zocht kikkers en vissen aan de rand van het water, mijn vader zat op een rots en mijn moeder en ik wilden naar de waterval aan de andere kant van het meer zwemmen. Halverwege durfden we niet echt omdat het water zo koud was. Vandaag doe ik een tweede poging en opnieuw haal ik het niet. Het maakt me niet echt wat uit – ik laat me een beetje op mijn rug drijven en geniet van het geweldige perspectief op de bergen vanaf het water.

Terug naar Bourg d’Arud

Als we weer bij ons startbpunt aankomen, zijn we moe maar gelukkig. We hebben twee onvergetelijke dagen in de bergen doorgebracht. Ik zou het liefst meteen weer op pad gaan, misschien zelfs wel met een tent. Over tenten gesproken: gelukkig is onze kampeeruitrusting nu redelijk droog. Dus mijn brein begint al te ratelen: wat dacht je van een tententocht in het Parc National des Écrins? Ik vind de Écrins zo mooi! Deze tweedaagse tocht huttentocht in de Écrins was een onvergetelijk avontuur, vol adembenemende landschappen, prachtige meren en mooie momenten. En… het smaakt naar meer.

Etappe 2 Huttentocht Écrins Nationaal Park Frankrijk

Huttentochten – wat moet je meenemen?

Deze spullen moeten zeker in je rugzak zitten tijdens een huttentocht:

• Huttenslaapzak*
• Voldoende (reserve)kleding
• Hoofdlampje*
• EHBO-setje*
• Noodbivakzak*
• Eventueel spikes*
• Voldoende voedsel en water

Onder de links heb ik mijn uitrusting gelinkt waar ik erg blij mee ben of een geschikt alternatief. Deze lijst is niet compleet – maar ik verwijs je graag naar mijn gedetailleerde paklijst ⤵️