De wandeling naar de Kogelseespitze is een uitdagende tocht in de Lechtaler Alpen, perfect voor wandelaars die niet vies zijn van een beetje klimmen en klauteren. Vanaf de schilderachtige Kogelsee voert de route via steile rotswanden en pittige klauterpassages naar de top. Daarna daal je af langs de Gufelsee, door het ruige, romantische dal terug naar Gramais. Deze bergtocht combineert adembenemende uitzichten, spannende klauterwerk en onvergetelijke natuurervaringen – een absoluut hoogtepunt voor bergliefhebbers!

De eerste zonnestralen aan de Kogelsee

Het is nog donker wanneer we in Gramais vertrekken. In de herfst is dit bij lange tochten een must, anders red je het niet met het daglicht. De sterrenhemel is helder en zelfs de Melkweg is zichtbaar. Onze hoofdlampen verlichten het pad, en we ademen de frisse kou van de nacht diep in. Het gezelschap van vrienden maakt de duisternis een stuk gezelliger, en terwijl we de stilte van de bergen betreden, voelen we lichte spanning voor wat ons te wachten staat.

Na een tijdje wordt het terrein rotsachtiger en winnen we gestaag hoogte. De schaduwen van de nacht beginnen te vervagen als we de Kogelsee naderen. En dat is het moment daar: de eerste zonnestralen verlichten de omliggende toppen in zacht ochtendlicht. Aan de oever van de Kogelsee (2.071 m), een van de mooiste bergmeren van de Lechtaler Alpen, hebben we een prachtig uitzicht met de Kogel die in het water weerspiegelt. We nemen even de tijd om van dit moment te genieten, tot de kou ons dwingt om weer verder te gaan.

Steil omhoog naar de Kogelseescharte en het begin van de noordoostgraat

Met nieuwe energie zetten we de tocht voort. Het pad wordt nu zwaarder, met meer rotsen en steile stukken, wat volle concentratie vraagt. Stap voor stap komen we dichter bij de Kogelseescharte. Het is trouwens niet ongewoon dat hier tot ver in de zomer sneeuwvelden liggen. Op de Kogelseescharte voelen we dan zelf de eerste zonnestralen. De koude wind houdt ons in beweging, en we slaan rechtsaf, op zoek naar het begin van de noordoostgraat. Na wat los puin bereiken we stevigere rotsen.

Alternatieve route via normale wandelpaden: Voor de normale wandelroute zonder klimpassages daal je af naar de Unterer Parzinnsee en vervolgens wandel je omhoog naar het Gufelseejoch. Vanaf daar loop in ongeveer een halfuur omhoog naar de Kogelseespitze. Deze makkelijkere route omvat een totale afdaling van 320 meter en een stijging van 200 meter tot het Gufelseejoch, gevolgd door nog eens 275 meter naar de top. De gehele rondwandeling via de normale wandelroute wordt beoordeeld met een moeilijkheidsgraad van T2 tot T3 (SAC-schaal).

Klimmen en klauteren over de noordoostgraat naar de Kogelseespitze

Tussen de rotsen leiden enkele oudere, licht vervaagde rode markeringen de weg langs de wand naar de kam. Hier begint het klimwerk, met passages tot moeilijkheidsgraad II-UIAA. De eerste secties van de noordoostelijke kam vereisen een goede tred en een beetje klimvaardigheid. De ondergrond bestaat deels uit vaste rots, terwijl op andere plaatsen los zand, grind en steenslag de beklimming bemoeilijken. Elke stap zetten we voorzichtig, maar er komen toch steeds stenen los onder de voeten. Niet alles is zo stabiel als het lijkt en we blijven met handen en voeten controleren of de rotsen echt vast zijn. Naarmate de hoogte toeneemt, worden de rotsen stabieler en gemakkelijker vast te pakken – nu wordt het klimmen echt interessant en leuk. De route blijft wel de hele tijd geëxponeerd.

Hierboven is het uitzicht op de omliggende bergen fenomenaal, en het vroege zonlicht verlicht nu ook de bergrug waarover onze route verloopt. Met lichte stijgingen en dalingen wandelen we naar de top. Na een laatste steile klim staan we uiteindelijk op de Kogelseespitze. Hier ontvouwt zich een panorama over de Lechtaler Alpen en verder, tot aan Zwitserland en de Ötztaler Alpen. Tijdens een pauze genieten we van dit indrukwekkende uitzicht. Wanneer een van de vrienden ook nog eens wafels, slagroom en jam uit zijn rugzak haalt, kan de dag echt niet meer stuk.

Afdaling via de Gufelsee

Na een uitgebreide pauze op de top beginnen we aan de lange, soms steile maar gevarieerde afdaling naar het startpunt. Terwijl de zon hoger staat, ziet het terrein, eerder nog gehuld in schemer, er inmiddels helder en uitnodigend uit. Het pad voert ons langs het schilderachtige Gufelsee, omgeven door herfstweiden en aan de voet van de imposante Parzinnspitze. Via een grashelling bereiken we het Gufelseejoch. De afdaling naar het meer begint rotsachtig en loopt vervolgens over een zachte grasrichel naar het Gufelseejoch. Achter het meer rijst een naamloze berg op, alsof hij is gevouwen in het landschap. Het uitzicht hier is gewoon adembenemend. En wanneer een steenbok op nog geen twintig meter afstand langsloopt, denk ik maar één ding: dit is ongetwijfeld een van de mooiste tochten van het jaar.

Terug naar het dal: de laaange tocht via de Branntweinboden

Vanaf de Gufelseejoch daal je steil af naar het meer. Achter het meer wacht nog een extra ‘landschapsniveau’, waarna je eenvoudig door alpenweides het gebied van de Hintergufelalpe bereikt. Tot nu toe verloopt de afdaling relatief ontspannen, maar het dal lijkt nog ver weg. Een smal pad slingert zich 500 hoogtemeters steil naar beneden via paadjes omgeven met bergpijnbomen. Het zijn maar twee kilometer tot we de Branntweinboden bereiken, dus je kunt je voorstellen hoe steil het is. Sommige delen zijn voorzien van kabels en ijzeren tredes. Wandelstokken komen hier goed van pas, vooral bij de hogere treden en paden vol boomwortels. We zijn opgelucht als we na ongeveer een uur de Branntweinboden in het dal bereiken.

Het pad daalt nu nog maar langzaam af richting Gramais. Langs de Otterbach loopt het schilderachtige pad door een beboste vallei zonder steile afdalingen. Na ongeveer 2 kilometer bereik je een brede bosweg die verdergaat aan de rechterkant van de beek. Vlak voor Gramais komt het pad uit op een geasfalteerde zijweg, en uiteindelijk wordt de kerk van Gramais, ons startpunt, zichtbaar. Pfoe, dat was een behoorlijk lange en intensieve tocht! Maar ook een van de mooiste die ik ooit heb gedaan!

Wandeling Kogelseespitze via Noordoostgraat | Lechtaler Alpen