Er zijn tochten waarvan ik zo onder de indruk ben dat ik me achteraf pas echt realiseer wat we eigenlijk hebben beleefd. Dit was zeker het geval met de via ferrata Pisciadù in de Dolomieten. Deze route combineert de wilde schoonheid van de Dolomieten met een spannende klimervaring. Van adembenemende watervallen en uitdagende passages tot een finale die ons sprakeloos maakte. Deze klettersteig was een van de mooiste die ik ooit heb gedaan. We begonnen bij de Gardenapas en vanaf het eerste moment was het een groot avontuur!

Via ferrata Pisciadù: van de Gardenapas de wilde schoonheid van de Dolomieten in

De Pisciadù-klettersteig begint rustig. Het eerste deel bestaat vooral uit A/B tot B/C-passages – een fijne start. Maar we merken al snel dat de via ferrata meer te bieden heeft! Een steile, licht overhangende C-passage vraagt veel van ons. Hier voelen we de adrenaline die ons voortdrijft. Ondanks de uitdagingen voelen we ons altijd veilig. De route is uitstekend gezekerd met staaldraad en klemmen en na elke inspannende passage worden we beloond met het uitzicht op de omringende bergtoppen.

De panorma-wandeling vanaf de Gardenapas naar de start van de Pisciadù klettersteig

De wandeling vanaf de Gardenapas is een ervaring op zich. Op 2.121 meter hoogte word je begroet door de ruige rotswanden van het bergmassief Sella. Vanaf de pas gaat onze route eerst gestaag omhoog en vervolgens een tijdje op een hoogte naar het begin van de klettersteig. We passeren de Val Setus. Hier leidt een zeer steile klim naar de Pisciadù Hütte – door deze vallei zullen we later afdalen. Maar nu steken we eerst de steile puinhelling over en gaan verder over het smalle pad naar de waterval. Het goed gemarkeerde pad biedt steeds weer de gelegenheid om de omringende Dolomieten te bewonderen. Bij de waterval eten we nog een reepje, drinken een slok water en trekken dan onze klettersteig-uitrusting aan – daar gaan we!

Start van de via ferrata Pisciadù bij de waterval

Vanaf de allereerste seconde zijn we mega enthousiast over de klettersteig, die vlak langs een waterval omhooggaatl. De wand leidt ons als een soort trap rechts van de waterval naar een fijne pauzeplek direct tussen de Pisciadù-watervallen. Hier lijkt de tijd even stil te staan – het water buldert en ik adem de frisse lucht diep in. De route gaat verder in een brede lus naar rechts, waar we de bovenste waterval passeren. Op de helft van de via ferrata voelen we de uitdagingen toenemen. Via beugels en licht geëxponeerde stukken (B/C) bereiken we weer een andere pauzeplaats vanwaar we ons opnieuw kunnen vergapen aan de waterval.

De moeilijkste passage op de Exner-toren

Na het eerste deel van de klettersteig, vlak voor het meest uitdagende deel bij de Exner-toren, is er een mogelijkheid om de via ferrata af te breken en vanaf daar direct naar de Pisciadù-Hütte te wandelen. Dit is een goede optie als je tot nu toe hebt gemerkt dat de via ferrata misschien toch iets te pittig is. Maar wij gaan natuurlijk verder met het laatste deel van de klettersteig. Dit wordt weer een kleine uitdaging. Eerst klimmen we een licht overhangende rots op, daarna gaan we verder met een ladder van ongeveer acht meter hoog. Dit vergt behoorlijk wat moed en armkracht. Maar het uitzicht is onderweg is zo spectaculair. Blikken in de diepte die je de adem benemen worden afgewisseld met boeiende vergezichten.

Daarna vereisen een paar licht steile secties met stijgbeugels en pinnen verdere concentratie. En dan komt de klap op de vuurpijl: de hangbrug. Deze overspant een diepe kloof en vraagt van sommige klimmers nog een keer een flinke portie moed. Ik vind het een geweldige slot-ervaring. Het uitzicht, zowel in de kloof als op de omringende bergen, is gewoon schitterend.

De bestemming: de hut en het meer van Pisciadù

We geven elkaar een high five en lopen de laatste 15 minuten naar de Pisciadù Hütte. Hier blijf ik even stilstaan. Ik kan mijn ogen niet geloven. Niet alleen torenen de indrukwekkende ruige rotsbergen voor ons uit, maar aan de voet van de Cima de Pisciadù ligt een halfbevroren bergmeer. Het water is zo helder, zo blauw – het lijkt alsof we op een andere planeet zijn.

Omdat de hut begin juni nog gesloten is, zoeken we een schaduwrijk plekje tegen de buitenmuur. Daar genieten we van de lunch die we hebben meegenomen met Vinschgerle, Alta Badia bergkaas en mozzarella. Een bergdag in de Dolomieten kan gewoon niet beter worden dan dit!

De afdaling: twee opties terug naar de parkeerplaats

Er zijn twee verschillende opties voor de afdaling terug naar de parkeerplaats:

1. Door het Val Setus
   De kortste afdaling leidt door het Val Setus rechtstreeks naar beneden. Vanaf de Pisciadù hut op 2.585 m wandelden we in westelijke richting op pad 666. Na ongeveer 200 meter sloegen we rechtsaf en daalden steil af via een met staaldraad gezekerde route door het het Val Setus. Na ongeveer een uur zijn we terug op het kruispunt op de puinhelling, waar je rechts naar het begin van de klettersteig gaat en links naar de Gardenapas. Deze afdaling duurde ongeveer 1,5 uur. Let op: De klim moet niet worden onderschat. De rotsen zijn brokkelig en deze route vereist concentratie. Sommige delen zijn beveiligd met staaldraad – een klettersteigset kan hier van pas komen. Als er veel mensen op pad zijn, kan het ook verstandig zijn om een helm te dragen i.v.m. steenslag. In juni bedekte de sneeuw de touwen gedeeltelijk, waardoor de route glad en gevaarlijk was.
2. Door het Mittagstal (Val de Mesdi)
   Alternatief kun je afdalen via het Mittagstal. Ik ken deze route niet, maar kan hem beschrijven op basis van de informatie die ik online heb gevonden. Je loopt eerst oostwaarts over pad 676 en daalt dan ongeveer 20 meter af in de Mittagstal. Daar ga je verder op pad 651 naar het laagste punt van het dal. Het pad loopt linksaf onder de noordwand van de Östlicher Masoren door. Uiteindelijk kruist het de afdaling via het Val Setus en vanaf daar kun je teruglopen naar de Gardenapas. Deze variant duurt ongeveer 2 uur.

Voor de klettersteig heb je de juiste uitrusting nodig met een klettersteigset*, klimgordel*, klimhelm* en eventueel klimhandschoenen. Klik op de links om mijn uitrusting te zien – hier ben ik erg tevreden mee.

De Pisciadù klettersteig in de Dolomieten: de tocht samengevat