Krgk. Krgk. Krgk. De sneeuw kraakt onder mijn sneeuwschoenen. Ik ben de eerste die vandaag door de verse poederlaag stapt. Mijn plan: sneeuwschoenwandelen naar de Schönkahler. Deze berg ligt op de grens tussen het Duitse Pfronten im Allgäu en het Oostenrijkse Tannheimer Tal. Mijn startpunt is het Achtal, een rivierdal tussen de bergen, waar het ’s ochtends vroeg nog ijskoud is. Los geht’s, zodat ik snel in de zon loop!
Warm door de zonnestralen én hoogtemeters
Warm krijg je het vanzelf wel tijdens de wandeling naar de Schönkahler. Vanuit het dal zijn het ongeveer 3,5 kilometer naar de top, maar je overbrugt op deze korte afstand wel meer dan 600 hoogtemeters. Als beloning krijg je daarvoor prachtige uitzichten en die laten niet lang op zich wachten. Het bos wordt steeds minder dicht en na een uur voel ik de eerste zonnestralen in mijn gezicht. Ik draai me om richting het dal en zie hoe de zon net over de top van de Einstein piept. Het dal is met een wolkendeken bedekt en erachter verrijzen de toppen van de Aggenstein en Breitenberg. Woesj. Twee skiërs komen over het pad naar beneden gesuisd en duiken bij ‘mijn’ uitzichtpunt het bos in om daar soepel slingerend een weg naar beneden te vinden. Kennelijk was ik toch niet de vroegste vogel op de berg.
Sneeuwschoenwandelen in harmonie met de natuur
Ik kijk in de richting waar de skiërs vandaan kwamen. Daar staat een rond, groen bordje met een pictogram van een toerskiër en een sneeuwschoenwandelaar. “Zukunft schützen” staat eronder, samen met het logo van de Deutscher Alpenverein (DAV). Deze sneeuwschoenwandeling is een van de routes die de alpenvereniging samen lokale partijen heeft uitgezet waar je met een gerust hart dwars door de natuur kunt stappen. In dit geval heeft de DAV dat gedaan samen met de gemeente Pfronten, de grondbezitters en de overheidsinstanties die over de bossen in Beieren en Tirol gaan. Hierbij is natuurlijk ook rekening gehouden met de beschermde natuurgebieden en de habitat van wilde dieren. Het voordeel van zo’n natuurvriendelijke sneeuwschoenwandelroute: je hoeft niet op het zomerpad te blijven. De route gaat dwars door het bos omhoog. En daardoor heb je de mogelijkheid door een dikke laag poedersneeuw te stiefelen: de ultieme sneeuwschoenwandelervaring!
Zonnige sneeuwschoenwandeling naar de Schönkahler
Na ongeveer anderhalf uur zet ik de laatste stappen in het bos. Plotseling ligt er een weidse, witte vlakte voor me. In het midden staat een kleine, houten hut: de Pfrontener Alpe. Links ervan is de top van de Pirschling te zien, rechts mijn wandeldoel: de Schönkahler. De toerskiërs die ik eerder tegenkwam hebben zwierige sporen in de sneeuw achtergelaten. Ik loop nog een stukje verder zodat ik bij de onbemande hut een pauze kan inlassen. Niet alleen de thee, maar ook het door de zon verwarmde hout tegen mijn rug zorgen ervoor dat ik het lekker warm heb. Ik hoor niets behalve een paar vogeltjes in de verte. Als ik mijn ogen dichtdoe en de sneeuw niet zie, zou ik denken dat het lente is. Krgk krgk. De stilte wordt doorbroken door de stappen van twee andere sneeuwschoenwandelaars. “Schee hier, ne?” Het is echt fantastisch mooi, beaam ik.
Het ene na het andere mooie uitzicht
Dan is het tijd voor het laatste pittige klimmetje naar de top van Schönkahler. De korte op-adem-kom-pauzes zijn perfect om me even om te draaien en van het uitzicht te genieten. Ik krijg steeds beter zicht op het dal, dat nog altijd gevuld met pluizige wolken is.
Ik bereik de bergrug die de Pirschling en de Schönkahler verbindt en kan dan ook nog richting het Tannheimer Tal kijken. Met elke stap wordt het uitzicht mooier. Bij de wandelbordjes sla ik rechtsaf naar de Schönkahler en trek een sprintje naar de top. Ik prik mijn stokken in de sneeuw, draai me om en kijk ademloos naar het berglandschap om me heen. Ik weet nauwelijks welke kant ik eerst op wil kijken. Vanaf de top van de Schönkahler heb je een grandioos 360°-uitzicht. Rechts van de Pirschling ligt het Tannheimer Tal onder de wolken, maar erachter tronen de Allgäuer Alpen hoog boven de witte massa uit. Luchtballonnen vliegen als kleurige stipjes door de blauwe hemel boven de besneeuwde bergtoppen. Aan de andere kant piept de steile Kienberg in Pfronten maar net boven de wolkendeken uit. En nog verder naar rechts zie ik weer de Breitenberg, Aggenstein en Einstein, met daarachter nog vele bergtoppen van de Allgäuer Alpen. Als dit geen Gipfelglück is!
Glijdend en roetsjend terug naar het Achtal
Het is heerlijk zonnig op de top, maar na een klein uur zittend in de sneeuw wordt het toch langzaam fris. Ik pak mijn rugzak weer in, maak mijn wandelstokken langer en ben klaar voor de afdaling. Afdalen met sneeuwschoenen is geniaal als je de juiste techniek aanwendt. Ik ga licht door mijn knieën, leun een beetje achterover om de voorste spikes van mijn sneeuwschoenen te ontlasten en zet grote stappen. Mijn passen worden daardoor lange glijd-stappen en het afdalen gaat daardoor bijna vanzelf. Bijna. Want als je een sneeuwheuveltje van een boomstronk of steen over het hoofd ziet, lig je al gauw in de sneeuw. Kan ik uit eigen ervaring zeggen 😉 Ook leuk, dan kun je op je billen verder glijden, maar misschien niet per se wat je van plan was. Dus: ogen open houden, stokken stevig in de grond zetten en in lange stappen naar beneden schrijden. En dan sta je in ongeveer 1,5 uur weer beneden in het Achtal.
Sneeuwschoenwandeling Schönkahler vanuit Pfronten
- Start- en eindpunt: parkeerplaats Schönkahler in het Achtal
- Lengte: Ongeveer 7 à 8 kilometer, afhankelijk van de route die je neemt.
- Hoogtemeters: ↗ 642 m ↘ 642 m
- Moeilijkheidsgraad: gemiddeld
- Tip: je kunt de sneeuwschoenwandeling naar de Schönkahler met een gids doen. Je gaat dan samen met een kleine groep en een ervaren gids van Alpintours Montaneo uit Pfronten im Allgäu op pad.
Disclaimer: Dit artikel schreef ik in samenwerking met Pfronten Tourismus. Het enthousiasme dat je leest, is zoals altijd 100% dat van mij.
