Voordat ik in het Tannheimer Tal was geweest, was Einstein voor mij de naam van een natuurkundige. Maar het blijkt ook een berg in Tannheim te zijn. En wat voor een! Vanuit Tannheim kun je er via een mooie route heen wandelen en eenmaal bovenop de top heb je een adembenemend 360º-uitzicht. Bergliefhebbers opgelet: na het lezen van dit artikel wil je waarschijnlijk meteen de wandelschoenen aantrekken.
Het Tannheimer Tal ligt in het noordwesten van Oostenrijk, in de deelstaat Tirol. Het grenst aan de Duitse Allgäu en de bergen heten hier dan ook Allgäuer Alpen. Tannheim is de grootste plaats van het dal en is het uitgangspunt van vele mooie fiets- en wandelroutes. ‘Dal’ is hier trouwens relatief want het laagste punt van het Tannheimer Tal is 1100 meter. Bij bergwandeltochten kom je dus vrij snel al boven de 2000 meter. Mooie uitzichten gegarandeerd dus! Combineer dat met traditierijke cultuur en een goede Tiroolse keuken, en je hebt alle ingrediënten voor een fijne Alpen-vakantie.
Wandelen vanuit Tannheim naar de Einstein
Terwijl in alle vroegte de zon de rijp in waterpareltjes omtovert, begin ik aan mijn wandeling. Vanuit het dal is mijn doel al goed te zien: de Einstein. De bergtop ligt bijna 800 meter hoger dan waar ik nu ben: er staat me dus nog een flinke klim te wachten. Het eerste stuk wandel ik door het bos, maar al snel kom ik boven de boomgrens. En dat betekent: een prachtig uitzicht. Het is dus de moeite waard je af en toe om te draaien en in zuidelijke richting te kijken. Hoe hoger ik kom, hoe beter de Tannheimer Berge te zien zijn en daarachter verrijst ook de Allgäuer Hauptkamm. Ik heb mazzel: de eerste sneeuw is net gevallen en de hoogste bergtoppen lijken daarom met een laagje poedersuiker bedekt.
Goed om te weten: Door zijn ligging tegen het Alpenvoorland aan is de Einstein meestal de eerste berg die je in het voorjaar zonder gepruts in de sneeuw kunt bewandelen. Ook kun je tot relatief laat in de herfst nog sneeuwvrij omhoog. Check het actuele sneeuwbericht op de website van het Tannheimer Tal om je goed voor te bereiden.
Een stukje klauteren naar de top van de Einstein
Haarspeld na haarspeld bewandel ik en kom zo vlot vooruit. Met nog ongeveer een halfuur te gaan bereik ik de splitsing waar het ene pad naar Zöblen gaat en de andere naar de top van de Einstein. Vanaf hier wordt het pad nog een stukje smaller, steiler en bovendien een stuk rotsiger. Op de laatste meters naar de top moet ik zelfs even mijn handen gebruiken: via een traverse net onder de bergrug loop ik naar het Gipfelkreuz. Bovenop de top is plotseling weer veel ruimte. Maar delen hoef ik die nauwelijks want er zitten slechts twee andere wandelaars. Het 360°-uitzicht is adembenemend! Zeker een dik halfuur blijf ik zitten. Of nou ja, ik kies twee keer een ander plekje omdat het zicht in elke richting weer anders is. Het Tannheimer Tal, de Tannheimer Berge, de Allgäuer Alpen, de Haldensee en zelfs een stukje Alpenvoorland zijn vanaf hier prachtig te zien.
Afdaling via bos en hoogveenmoeras naar Zöblen
Als ik mijn lunch gegeten heb, is het tijd om de afdaling in te zetten. Tot de splitsing wandel ik over het zelfde pad terug en ga dan richting Zöblen. Het pad voert door een dicht bos, waar de eerste tekenen van de herfst te zien zijn. Daarna verruil ik het bos voor het idyllische hoogveengebied Lohmoos. Dan wordt de afdaling weer wat steiler en via een brede, onverharde weg loop ik naar het restaurant “Zugspitzblick”. Een asfaltweg brengt me daarna naar Zöblen in het dal. Eigenlijk had ik gepland om met de bus terug naar Tannheim, maar het is zulk mooi weer, dat ik besluit terug te wandelen. Via de asfaltweg aan de flank van de berg duurt dat een klein uur. Langs de weg – die bijna uitsluitend door wandelaars, fietsers en tractoren gebruikt wordt – staan vele bankjes, waar ik dankbaar gebruik van maak om nog even te genieten van het uitzicht op de besneeuwde bergen aan de overkant van het dal. Halverwege de middag kom ik weer in Tannheim aan, waar ik precies nog genoeg tijd heb om een Kaffee und Kuchen-pauze bij Café Klimbim in te lassen voordat ik een rondleiding door het museum krijg.
Wandeling naar de Einstein in het Tannheimer Tal in het kort
- Lengte: 14,3 km
- Hoogtemeters: ↗ 840 m ↘ 830 m
- Moeilijkheidsgraad: gemiddeld (laatste stukje naar de Einstein is klauteren)
- Bereikbaar met het openbaar vervoer: ja, tot Reutte met de trein en vanaf daar met bus 120 of naar Pfronten/Ried met de trein en vanaf daar met bus 123 (let op: in 2022 vanaf eind mei tot 1 november).
- Extra info: liever een kortere route? Dan kun je vanuit Zöblen ook bus 120 terug naar Tannheim nemen i.p.v. terug te wandelen.
Felixé Minas Haus in Tannheim
Mijn dag in het Tannheimer Tal sluit ik cultureel af: in het Felixé Minas Haus. Over die bijzondere naam vertelt me Erika Neuner bij binnenkomst. “Het is dialect voor “Felix z’n Mina”, oftewel: Mina, de dochter van Felix. Wilhelmina Zobl was de laatste bewoner van dit huis,” legt Erika me uit. Het huis wordt gekenmerkt door een geschiedenis van sterke vrouwen: wel drie keer werd het huis door een vrouw geërfd. En elk van hen liet haar sporen in het huis achter. “Alles wat je hier ziet, hoort hier thuis,” vertelt Erika, “In die zin is het dus eigenlijk geen museum, maar een woonhuis dat je bezoekt.” De familie Zobl was een welgestelde boerenfamilie die door de jaren heen verschillende publieke functies bekleedde. Als je door het Felixé Minas Haus wandelt, krijg je een goede indruk van hun leefstijl en daardoor ook van het vroegere leven in het Tannheimer Tal in het algemeen.
Praktische informatie: Het Felixé Minas Haus in Tannheim is alleen met een (Duitstalige) rondleiding toegankelijk. Die vindt maandag om 10:45 uur en dinsdag en vrijdag om 16:00 uur plaats. Kosten: €4,- voor volwassenen, kinderen tot 14 jaar gratis.
Disclaimer: Ik werd voor de dag in Tannheim uitgenodigd door het Tourismusverband Tannheimer Tal. Het enthousiasme dat je leest, is zoals altijd 100% dat van mij.
