De Dolomieten zijn een waar wandelparadijs in de nazomer en herfst. Als je op zoek bent naar onvergetelijke ervaringen in de Alpen, dan is wandelen in de Dolomieten een must. Verheug je alvast op een imposant berglandschap en adembenemende uitzichten. In oktober ging ik spontaan naar de deze regio in het Noorden van Italië en ik was meteen helemaal verliefd. In dit blog deel ik mijn vijf favoriete wandelroutes in de Dolomieten met je.

Wandeling naar de Zsigmondyhütte vanuit het Fischleintal

Eigenlijk wilden we verder naar de Drei-Zinnen-Hütte wandelen, maar om verschillende redenen lukte dat niet. Geen probleem! De tijd hier boven was prachtig, het team van de Zsigmondyhütte is supervriendelijk, en het uitzicht blijft onvergetelijk. Conclusie: een perfecte start in de Dolomieten!

Vanuit het Fischleintal naar de Drei-Zinnen-Hütte & de via ferrata Paternkofel

Omdat het Fischleintal ons de dag ervoor zo goed bevallen was, besluiten we op de tweede vakantiedag daar opnieuw een tocht te beginnen. De via ferrata naar de Paternkofel in de Dolomieten biedt een spectaculaire route vol avontuur. Vanaf de parkeerplaats Fischleinboden leidt het pad door herfstig gekleurde lariksbossen, vergezeld van het geruis van een beekje, terwijl de klim steeds frisser en winderiger wordt. De laatste klim naar de hut wordt beloond met een adembenemend uitzicht op de imposante Drei Zinnen, die in werkelijkheid nog indrukwekkender zijn dan op elke foto die ik ooit heb gezien.

Vanaf de Drei-Zinnen-Hütte gaat de route verder door een indrukwekkende tunnelsysteem, de “Galleria Paterna”, gevolgd door luchtige passages en gezekerde klimsecties. De via ferrata wordt geclassificeerd als middelzwaar (B/C) en vereist goede tredzekerheid en een volledige via ferrata-uitrusting. Na de steile klim word je beloond met een adembenemend uitzicht op de Drei Zinnen. De afdaling verloopt via de Gamsscharte, vanwaar verschillende routes terug naar het Fischleintal in Sexten leiden.

Rondwandeling Lech de Lagacio & Lagazuoi-Scharte

Na drie dagen kamperen in de auto was het tijd voor wat comfort: we trakteerden onszelf op een trekkinghut op een geweldige camping aan de rand van het natuurpark Fanes-Sennes-Prags. Eigenlijk wilden we ’s middags alleen een “kleine” rondje maken, maar dat werd een echt avontuur! En wat zal ik zeggen? Wow, wow, wow – het landschap hier is echt adembenemend! Direct vanaf de camping starten we op het wandelpad met nummer 20. Het brede, steil oplopende pad leidt ons naar de Scotoni Hütte. Daarna gaan we verder door een prachtige kalkspleet totdat we het turkooisblauwe Lagazuoi-meer bereiken. Dit is het eerste hoogtepunt op de wandelourte: het water schittert ongelooflijk helder – hier moeten we wel een korte pauze inlassen.

Met nieuwe energie beginnen we aan de steile klim naar de Lagazuoi-pas. Eigenlijk wilden we onderlangs van de rotswanden lopen, maar het pad is gesloten vanwege steenslag. In plaats daarvan nemen we het nieuwe, zigzaggende pad omhoog. Het pad slingert met vele haarspeldbochten omhoog door het rotsachtige terrein en daagt ons behoorlijk uit. Maar eenmaal op 2.486 meter, worden we beloond met een uitzicht op de omliggende toppen en rotswanden. Super indrukwekkend!

Vanaf de pas gaan we verder over het smalle pad nr. 20B. Door herfstachtig goudgele alpenweiden in het schilderachtige hoogdal tussen de Conturines en de Ciampestrin leidt het pad langzaam bergafwaarts. De terugweg naar de Col de Locia op 2.069 m is minder inspannend, maar het uitzicht op de Sellagroep en de Marmolada is zeker weten nog een hoogtepunt. Het laatste stuk leidt ons over de houten brug terug naar het uitgangspunt. Conclusie: deze tour heeft ons zeker verrast – vooral vanwege de schoonheid van het natuurpark Fanes-Sennes-Prags!

Herfst-winterwandeling naar de aardpiramides & de Rittner Horn

Onze wandeling naar het Rittner Horn begint eigenlijk heel ontspannen: een korte wandeling naar de aardpiramiden stond op het programma. Maar dit wordt een onverwachte bergtopwandeling in de sneeuw! Vanaf de parkeerplaats in Klobenstein wandelen we eerst het bos in. Na ongeveer een half uur bereiken we het uitkijkplatform bij de aardpiramiden. Aardpiramiden ontstaan uit morenenklei uit de laatste ijstijd, die door regen wordt geërodeerd, terwijl grote rotsblokken de klei eronder beschermen. Na eeuwen of duizenden jaren vormen zich indrukwekkende, kegelvormige zuilen, terwijl het omliggende materiaal wordt weggespoeld. Zodra de beschermende steen echter valt, wordt de aardpiramide weerloos en begint deze bij elke regenbui te vervallen, terwijl nieuwe formaties verderop ontstaan. Het is echt interessant om ze eens te zien!

Bijzonder mooi is ook het pad verder omhoog naar Premmen – hier ontdekten we veel paddenstoelen en genieten we af en toe van de gouden herfstzon die door de bomen schijnt. Vanaf ongeveer 1800 meter verandert het landschap plotseling: we bevinden ons ineens in een winterwonderland! Het contrast tussen de kleurrijke herfstbossen en de met sneeuw bedekte toppen is prachtig. De Hirtensteig, die we via pad 1A bereikten, brengt ons hoger, en de wind wordt sterker. De laatste klim naar het Rittner Horn vraagt nog een keer alles van ons, vooral door de verse poedersneeuw.

Boven aangekomen is het uitzicht helaas bedekt door wolken, maar het bezoek aan de hut maakt alles goed. Het eten is echt fantastisch! Na een uitgebreide pauze beginnen we aan de terugweg en volgen we hetzelfde pad terug naar het dal. Deze tocht biedt een perfecte mix van herfst- en winterervaringen, gecombineerd met een gevarieerd landschap en een culinaire beloning op de top.

Wandelen aan de voet van de Rosengarten in de Dolomieten: Hirzelsteig tussen de Paolinahütte en de Kölner Hütte

De laatste tocht van onze herfstvakantie in de Dolomieten was allesbehalve herfstachtig – het was eerder een winteravontuur! Het plan was om helemaal rondom de Rosengarten te wandelen, maar de sneeuw had andere plannen voor ons. Vanaf de Karerpas zijn we omhoog naar de Paolinahütte wandelend en hebben we daarna de Hirzelsteig richting de Kölner Hütte genomen. Het stuk tussen de Paolinahütte en de Kölner Hütte was een droom: herfstkleuren, verse sneeuw en een adembenemend panorama. De Hirzelsteig, die zonder grote hoogteverschillen door het landschap slingert, verraste ons positief. Dit pad biedt fantastische vergezichten op het Eggental en het Tierser Tal, terwijl de majestueuze rotswanden van de Rotwand juist heel dichtbij waren.

Maar na de Kölner Hütte werd het pad steeds uitdagender. Met elke stap werd de sneeuw dieper en het ijs gladder – een echte uitdaging! Het met staaldraad gezekerde pad richting het Tschager Joch werd uiteindelijk te gevaarlijk, dus besloten we met pijn in ons hart om om te keren. De rondwandeling bleef onvoltooid, maar dat maakt niet uit: deze tocht was ondanks alles een onvergetelijke ervaring. De mix van herfst en winter in de Dolomieten, het gevoel van uitdaging en de schoonheid van de Rosengarten zorgden voor een mooie dag. En één ding is zeker: Volgend jaar kom ik terug om de tocht af te maken!