“Dit is misschien wel de mooiste wandeling die ik in de Allgäuer Alpen heb gemaakt,” zeg ik tegen mijn wandelvriendin als we weer terug bij de Vilsalpsee zijn. Het is dertig graden en na 17 kilometer wandelen, is een verfrissende duik de perfecte afsluiter. Het bergmeer is een van de vier meren op de wandelroute. De lange en pittige wandeling door de Allgäu en het Tannheimer Tal komt langs vier prachtige meren: de Vilsalpsee, de Schrecksee, de Lache en de Traualpsee.

Via de Jubiläumsweg naar de Schrecksee

We wandelen onder de bergtoppen langs, aan de flank van de puinhelling. Het uitzicht is heerlijk: aan de linkerkant ligt in de diepte de Vilsalpsee, rechts van ons torent het Rauhorn boven ons uit en voor ons ligt het panorama van de Allgäuer Alpen. Na ongeveer 1,5 uur bereiken we de Hintere Schafswanne. We staan hier op de bergkam tussen het Rauhorn en de Kugelhorn, op de grens tussen Tirol en de Allgäu. Voor ons ligt in de diepte het doodlopende dal van het bergdorp Hinterstein en daarachter verrijzen de westelijke Allgäuer Alpen met onder meer de Großer Daumen en de Rotspitze. We steken de pas over en wandelen dan aan de andere kant van de bergkam verder. Hier wordt de route wat uitdagender. Het smalle pad loopt langs de bergflank en is op verschillende plekken van staaldraad en metalen tredes voorzien. We houden ons goed vast want aan onze rechterhand bevindt zich een steile afgrond en het pad is door de kleine beekjes af en toe flink glad. Wie hiervan houdt, zal echt genieten, Wij ook. We zijn gefocust op het pad, maar blijven steeds even staan om van het uitzicht te genieten. En dan vangen we de eerste glimp van de Schrecksee op. Dit bergmeer staat bekend als een van de mooiste van de Allgäuer Alpen en ik snap wel waarom. Tussen felgroene bergtoppen ligt het blauwe bergmeertje met een grillige, bijna ster-achtige vorm. In het midden bevindt zich een klein eilandje met struiken.

Frisse duik in de Schrecksee, pareltje in de Allgäuer Alpen

Bijna horizontaal wandelen we in de richting van het meer. We versnellen onze pas; we kunnen niet wachten om een duik te nemen. Hoe dichterbij we komen, hoe meer bergtoppen achter het bergmeer zichtbaar worden. Onze wandelroute gaat eigenlijk langs de bergflank verder, maar wij dalen steil af naar de oever van de Schrecksee. Onze wandelkleding verruilen we vlot voor een badpak en we duiken in het frisse bergwater. “Oeehh!” roep ik uit. Op 1800 meter is het water een stuk kouder dan in het dal. Ik zwem naar het eilandje en weer terug, dan beginnen mijn tenen te tintelen. Op een rots aan de oever drogen we op in de zon en eten onze broodjes. Ik wilde al zo lang naar de Schrecksee wandelen en nu ik er ben, overtreft de realiteit al mijn verwachtingen!

Een kleine opmerking over iets dat me aan het hart gaat. Deze wandeling gaat dwars door het Naturschutzgebiet Allgäuer Hochalpen en het Naturschutzgebiet Vilsalpsee. Beide gebieden zijn beschermd natuurgebied omdat het de leefruimte van vele – deels bijzondere en zeldzame – flora en fauna is. Gedraag je daarom als een goede gast: blijf op de paden, neem je afval mee (ook bio-afval!), maak geen herrie en laat de planten/bloemen waar ze zijn. Kamperen en vuur maken is verboden. Vooral de Schrecksee is in de afgelopen jaren enorm populair geworden. Logisch, want het is een prachtig bergmeer. Hoe verleidelijk het ook is om hier met zonsopkomst, zonsondergang of ’s nachts te zijn: doe het niet. Hiermee verstoor je de rust van de dieren en de natuur die het zo hard nodig hebben.

Uitzicht op een ‘verzameling geniale bergen’

We hadden waarschijnlijk wel uren kunnen blijven zitten. Maar we hebben pas 8 van in totaal 17 kilometer gewandeld, dus het is tijd om verder te gaan. We lopen terug omhoog naar de route en gaan verder lang de bergflank naar het Kirchendachsattel. Ik hou van dit soort wandelingen. Doordat we steeds weer kleine bergpassen oversteken, verandert het uitzicht continu. Ook nu weer. We verlaten de frisgroene bergen rondom de Schrecksee en verruilen die voor imposante kalkrotsen. Met de Rote Spitze en de Steinkarspitze in het vizier wandelen we over rotsige paadjes in oostelijke richting. Ondanks het hoogseizoen komen we onderweg slechts een paar andere wandelaars tegen. Als we weer een bocht om een berg heen hebben gemaakt en het uitzicht wederom compleet verandert, besluiten we even op een bergweitje te chillen. “Het is gewoon een verzameling van geniale bergen hier,” verzucht mijn wandelvriendin. Ze kijkt in de richting van de bergen die de grens tussen de Allgäu en Tirol vormen. Een van de markantste toppen is die van de Hochvogel met zijn 2592 meter. Omdat alle bergtoppen in de buurt ervan 200 tot 300 meter lager is, is deze berg vaak goed te zien en bovendien is het verhaal van de scheurende bergtop velen bekend.

Afdaling naar de Landsberger Hütte en Lache

Zwijgend kijken we tientallen minuten naar het alpenpanorama. “Heb je ook zo’n dorst?” onderbreekt mijn wandelmaatje de stilte. Bij deze zomerse temperaturen kan ik die vraag alleen maar bevestigend antwoorden. Beide hebben we de hitte een beetje onderschat en onze watervoorraad blijkt aan de krappe kant. Gelukkig passeren we richting het einde van de route meerdere hutten en almen. We wandelen naar het Westliche Lachenjoch en zien vanaf daar onze eerste drink-mogelijkheid: de Landsberger Hütte. We dalen af over een slingerend paadje met uitzicht opp de berghut die onder de indrukwekkende Lachenspitze ligt. Achter de berghut bevindt zich het derde meer op onze wandelroute: de Lache.

Taart bij de alm aan de Traualpsee

Het drukke terras van de Landsberger Hütte laten we voor wat het is en we wandelen in een ruk verder naar het volgende meer. Aan de oever van de Traualpsee liggen alpaca’s te chillen in de weide. Niet veel verderop staat ook een kudde koeien en rollen varkens door de modder. Al deze dieren horen bij de Obere Traualpe, een alm waar kaas en spek worden gemaakt. En taart. Met uitzicht op het turquoise meer genieten van een heerlijke huisgemaakte johannisbeerkuchen en nusstorte. Daarna dalen we verder af via een steil pad door het bos tot we weer bij de Vilsalpsee zijn. Inmiddels hebben we het weer zo warm, dat we aan de oever geen seconde wachten en meteen een frisse duik nemen. Het perfecte einde van een wandeling langs vier bergmeren!

Wandelroute naar de Schrecksee en drie andere meren in de Allgäuer Alpen