“Geluk hangt niet af van de hoogte van de berg,” zegt Alix von Melle. We zijn na een bergwandeling terug bij de Schwarzwasserhütte. Onze gids leek te genieten van de tocht vandaag, ook al heeft ze als bergbeklimster al een aantal van de 8.000 meter hoge toppen ter wereld gezien. Het feit dat ze dit weekend gidst, maakt het nog specialer dan het al is. Naast wandelen in het prachtige Kleinwalsertal doen we ook yoga. Wandelen en yoga is de perfecte combinatie om te onthaasten en nieuwe energie op te doen in de bergen. Maar laten we teruggaan naar het begin van het yoga & wandelweekend van de bergschool AMICAL ALPIN.
Disclaimer: Dit artikel bevat promotie voor mijn samenwerkingspartner Amical Alpin, die me uitnodigde voor dit weekend van yoga en wandelen. Alles wat je in dit artikel leest, is gebaseerd op mijn eigen ervaringen en mening.
Omhoog naar de Schwarzwasserhütte
Op vrijdagmiddag rijd ik de nachtparkeerplaats van de Ifenbahn op. Ik zie zes andere vrouwen hun rugzakken inpakken, van een lange naar een korte broek wisselen of hun wandelschoenen vastmaken. “Jij moet Janna zijn.” De stem van de vrouw is helder, haar blonde haar is naar achteren gebonden en haar handdruk is stevig. Het is Alix von Melle, bergbeklimmer, yogadocent en onze gids voor dit weekend. Vijf andere vrouwen hebben zich ook aangemeld voor het yoga- en wandelweekend met overnachting in een berghut, georganiseerd door de Allgäuer bergschool AMICAL ALPIN. We zien elkaar vandaag voor het eerst. Dat dat over een paar uur nauwelijks nog te merken of herkennen is, weten we op dat moment nog niet. “Als iedereen klaar is, stel ik voor dat we starten. We lopen ongeveer een uur over een vlak grindpad naar de materiaalkabelbaan. Daar kunnen we de grote rugzakken naar de berghut laten transporteren en zo de klim omhoog ontspannen afleggen”, legt Alix uit. Zo gezegd, zo gedaan. Afgezien van twee vriendinnen die zich samen hebben aangemeld, kent niemand elkaar. Maar tijdens het wandelen wordt onafgebroken met elkaar gekletst. Pas als de klim steiler wordt, wordt het wat stiller. Na ongeveer twee uur bereiken we de Schwarzwasserhütte. “Grüßt euch!” Huttenwaard Dominik Müller komt ons tegemoet met een uitgestoken hand. “Fijn dat jullie er zijn!” Zijn brede grijns kan alleen maar met hetzelfde worden beantwoord. “Jullie bagage is er al en over een half uur is er eten,” zegt Dominik.



Yin Yoga & een gezellige avond in de Schwarzwasserhütte
Niet veel later zitten we aan een houten tafel met uitzicht op de markante berg Hohe Ifen. Voor ons staan borden dampende spaghetti met zelfgemaakte tomatensaus en gefrituurde aubergine. “Eet smakelijk,” zegt Alix tegen ons. “We doen straks een uurtje yin yoga, dat kan ook met een volle buik.” Dus genieten we niet alleen van de pasta, maar ook van de heerlijke appeltaart met walnotenijs. Later zitten we tevreden op onze yogamatjes in de seminarruimte van de hut. Buiten lijkt de wereld wereld tenonder te gaan en de regen klettert hard tegen de ramen. “Yin yoga is een zachte en passieve yogastijl. Ik zal jullie zometeen door verschillende houdingen leiden, die we vervolgens een aantal minuten vasthouden.” Alix’ heldere stem is nu rustiger. Het is gemakkelijk om me alleen maar op haar te concentreren. Mijn eerste pogingen tot yin yoga mislukten een paar jaar geleden: ik was te onrustig. Of het nu komt door de stijl van Alix of omdat het gewoon perfect in het programma van vandaag past: de yin yoga-les is precies wat ik nu nodig heb. De zittende vooroverbuigingen, de twists en de kaars: we blijven lang in dezelfde houding en bewegen langzaam. Als je lang in de asana’s lang blijft, bereik je ook het diepe bindweefsel en maak je vastzittende fascia los. Dit zou de energiestroom door het lichaam moeten verbeteren. “Sommige mensen worstelen met stilte, met hun eigen gedachten,” zegt Alix rustig, “Dan kan het helpen om je te concentreren op de ademhaling en steeds even lang in als uit te ademen.” Ik merk hoe ik hierdoor nog meer relax en als het tijd is voor de eindontspanning, weet ik niet hoe ik nog meer ontspannen zou kunnen worden. “We zouden nu waarschijnlijk allemaal zo naar bed kunnen zweven,” zegt Alix met een glimlach, “maar ik zou jullie willen uitnodigen om de dag samen af te sluiten in de woonkamer boven.” Niemand houdt het echter langer dan een drankje vol en al voordat de ‘Hüttenruhe’ begint, is iedereen al in een diepe slaap verzonken.





Avontuurlijke wandeling naar de Hählekopf
Nog geen zeven uur later staan Kathrin, Ulli en ik alweer buiten. Het huttenteam had ons gisteren een beetje uitgelachen omdat we zo vroeg wilden opstaan om de zonsopgang te bekijken; er zou sowieso nauwelijks iets te zien zijn vanwege de bewolking. Maar we hebben geluk. Eén voor één komen de zonnestralen over de bergrug van de Hoher Ifen en baden het landschap in hun gouden gloed. De dauwdruppels veranderen in kleine, glinsterende parels. Het belooft een goede dag te worden.





Na een stevig ontbijt in de Schwarzwasserhütte beginnen we aan onze wandeling. “Hebben jullie zin in een beetje avontuur?” vraagt Alix. “Huttenwaard Dominik raadde ons de Hählekopf aan. De sneeuw zou daar grotendeels verdwenen moeten zijn. Maar we zullen deels door terrein zonder wandelpaden lopen.” Dat klinkt perfect. Tot aan de Gerachsattel lopen we over paden, daarna moeten we onze eigen route vinden. We steken kleine sneeuwvelden over en bukken om door de dichte struiken te komen. Plotseling horen we een krakend geluid – een dinosaurus? Het dier is nog niet zó oud, maar wel heel zeldzaam om tegen te komen: langzaam beweegt het alpensneeuwhoen zich van ons weg. We geven hem de tijd; we willen hem niet opjagen. Pas als hij weg is, wandelen we de laatste meters over de kam naar de top. De 2058 meter hoge top is gemarkeerd met een mini topkruis gemaakt van twee stukken wandelstok, vastgebonden met een elastiekje. Het 360-graden panorama met honderden bergtoppen is veel indrukwekkender.





Tijdens de afdaling zoeken we een andere weg naar beneden. Bij een uitdagende passage vraagt Alix ons om te stoppen met kletsen en ons te concentreren op onze stappen. Degenen die meer bekend zijn met bergbeklimmen ondersteunen degenen die wie minder thuis zijn in de bergen, met een helpende hand of bemoedigende woorden. Het is verbazingwekkend hoe mensen die elkaar nog geen 24 uur geleden hebben ontmoet, zo harmonieus samen op pad zijn. Zodra ik niet meer wordt afgeleid door het kletsen, halen mijn gedachten me in. Ik denk aan de woorden van Alix van gisteren en concentreer me op mijn stappen en mijn ademhaling. De gedachten worden stiller. Het ruisen van de beek en het zingen van de vogels hoor ik des te harder. Ik ruik de geur van warme naaldstruiken in de zon. En over de zon gesproken: die voelt op dit moment ook heel intens.



Yoga met uitzicht op de bergen
Maar niet voor lang. Als we vlakbij de Schwarzwasserhütte zijn, komen we huttenwaard Tine tegen. Ze rent nog even snel de berg op voordat het onweer losbarst. Alix besluit de yogales te vervroegen zodat we die buiten kunnen doen. We rollen de matten uit op het gras naast de hut. “Omdat we vandaag al een wandeling hebben gemaakt, doen we nog iets goeds voor ons lichaam: rugyoga. De focus ligt op oefeningen die onze ruggengraat losmaken,” zegt Alix en dan gaat ze meteen aan de slag. Ruim een uur lang combineert Alix verschillende asana’s tot een vloeiende reeks. Ik merk hoe mijn lichaam me aanvankelijk tegenspreekt: “Hallo, we hebben toch net ook al een wandeling gemaakt?” Dan laat het zich in op de bewegingen en ontspant zich bij elke houding een beetje meer. Ik hoor het geluid van de waterval, soms een fluitende marmot. Verder vind ik het vandaag heel gemakkelijk om bij mezelf en mijn adem te blijven. Ik vraag me af of dit het effect van de natuur is? “Dan mogen jullie je nu warm aankleden voor de eindontspanning,” hoor ik Alix zeggen. Op mijn rug luister ik een tijdje naar de geluiden van de natuur en glijd dan mentaal de leegte in. Pas als Alix ons rustig terugbrengt naar de realiteit, merk ik mijn lichaam weer echt op. Het voelt goed. “Namaste,” sluit Alix de les af.



Over berggeluk en een inferno-onweer
De rest van de middag brengt iedereen in zijn eigen tempo door. Terwijl de donkere wolken zich samenpakken, ga ik met twee andere vrouwen in de hut zitten en taart eten. Vandaag eten we cheesecake met rabarber en boekweittaart met veenbessen. We krijgen een paar van de laatste stukken van wat vandaag vijf grote taarten waren. Tine bakt ze elke avond vers voor de volgende dag. En dat proef je. Daarna chillen we een tijdje buiten in het gras, lezen een paar bladzijden en komen een uur voor het avondeten samen in de gemeenschappelijke ruimte. Ik sta dan op en ben verbaasd over hoe mijn lichaam aanvoelt. Als ik na een bergtocht ga zitten en dan wil opstaan, gaat dat meestal een beetje onwennig en niet zo elegant. Nu merk ik er niets van – dat moet het heilzame effect van yoga zijn.
Alix vertelt over haar expedities over de hele wereld. Ze is echter niet altijd een berggeit geweest: als geboren Hamburgse kwam ze pas tijdens haar studie in München door het skiën in aanraking met bergsport. De eerste keer dat ze een echt hoge berg beklom, was toen haar partner Luis Stitzinger vroeg of ze met hem mee wilde naar Nepal, waar hij een expeditie zou leiden. “Op dat moment wist ik niet waarom je ergens heen zou vliegen om de bergen in te gaan,” lacht ze. 25 jaar lang beklommen zij en haar man de hoogste bergen ter wereld, waaronder zeven toppen van meer dan 8.000 meter. Maar het is niet de hoogte die zorgt voor berggeluk, zegt Alix. “Natuurlijk is het iets speciaals, natuurlijk voel je je trots als je op een top van 8.000 meter staat. Maar het is mijn liefde voor bergsporten in de vrije natuur die me drijft,” legt ze uit. Daarom kan ze ook enthousiast worden van wandelen in de bergen in haar ‘achtertuin’. Of van de avontuurlijke wandeling van vandaag. Tijdens het eten praten we nog wat verder. Alix vertelt over een mislukte expeditie naar de Manaslu: “We moesten terugkeren op slechts 200 meter onder het hoogste punt. Een onvoorzien, hevig onweer gooide roet in het eten.” Een paar jaar later probeerden de twee het opnieuw, nu met succes. Het fatale ongeluk van haar man, nu bijna precies een jaar geleden, komt ook kort ter sprake. “We vonden elkaar in het bergbeklimmen en het waren 25 perfecte jaar met hem,” zegt Alix. Haar bijna permanente glimlach verdwijnt even “Natuurlijk had ik graag nog zo’n 25 jaar met hem gehad. Maar zelfs als ik de rest van mijn leven een couch potato zou worden, heb ik zoveel mogen meemaken.” De glimlach keert terug. “Maar ik ben niet de persoon om niets te doen. Ik ben levenslustig en nieuwsgierig naar wat de toekomst voor mij in petto heeft.”

De dag beginnen met zonnegroeten en bergmeditatie
De volgende dag staan we weer vroeg op. Deze keer niet om naar de zonsopgang te kijken, maar voor een sessie ochtendyoga. “Natuurlijk had ik graag buiten de zonnegroeten met jullie gedaan, maar de regen houdt pas later op,” zegt Alix. Misschien kunnen we dan de zon naar ons toe halen met onze asana’s. Alix begint door verschillende kleine oefeningen met ons te doen die langzaam opbouwen naar de zonnegroet. Daaruit volgt dan de volledige flow. We herhalen deze drie keer. Dan kunnen we gaan zitten voor de bergmeditatie. In deze visualisatieoefening worden we uitgenodigd om zelf een berg te worden en ons zo te verbinden met zijn stabiliteit, kalmte en onwankelbaarheid. “Zit als een berg. Rechtop, rechtop en vol kracht. In weer en wind, bij alles wat er gebeurt. Geniet opnieuw van de stilte en de stabiliteit die je in jezelf hebt gecreëerd…” Dan ontvouwen we onze handen en openen onze ogen. Klaar voor de laatste dag van het yoga- en wandelweekend!
De bergen verbinden
We ontbijten samen en maken nog een laatste korte tocht voordat we weer afdalen naar het dal. Vandaag staat de Steinmandl op het programma. De beklimming van de 1982 meter hoge berg duurt iets meer dan een uur vanaf de berghut. Door alle recente regen is het pad modderig en glibberig, verder vormt alleen het kleine sneeuwveld vlak voor de top een kleine uitdaging. Tevreden gaan we zitten bij het kruis op de top. “Kom, we maken nog een groepsfoto. Wat dachten jullie van de berg-asana?” stelt een van de dames voor. Daarna wandelen we bergafwaarts naar de hut. Na de lunchpauze is het tijd voor de laatste paar kilometer terug het dal in. Weer wordt er volop gelacht en gekletst. Als andere wandelaars ons zo zouden zien, zouden ze zich nooit realiseren dat we elkaar pas 48 uur kennen. De bergen verbinden. En yoga ook.






FAQ – Weekend yoga en wandelen met overnachting in een berghut met Amical Alpin
Ja, je kunt je alleen aanmelden, maar natuurlijk ook samen. De groep bestaat uit minimaal 5 en maximaal 6 personen.
Nee, mannen zijn ook van harte welkom.
Alles wat je nodig hebt voor de wandelingen en de overnachting in de hut. Een yogamat, een yogablok en een yogariem zijn aanwezig. Je kunt een gedetailleerde paklijst vinden op de website van Amical Alpin (bijna onderaan).
Het weekend kost €375,- inclusief twee overnachtingen in de berghut met halfpension, bagagevervoer, drie keer yoga, een presentatie van Alix von Melle en het materiaal voor de yogalessen. Kosten voor de drankjes en maaltijden buiten het halfpension en de parkeerkosten zijn niet bij de prijs inbegrepen.